غلامحسین ساعدی

غلامحسین ساعدی  دربیست و چهارم دیماه سال 1314  درتبریز به دنیا آمد، در خانواده‌ای کارمند و به قول خودش اندکی بدحال. در مرداد 1332 هنگام کودتای 28 مرداد وارد دانشکده‌ی پزشکی تبریز شد و در اواخر سال‌های دانشکده فعالیت هنری و ادبی خود را مجدانه پیگیری کرد. ساعدی در دهه‌ی 40 که دوره‌ای خاص در ادبیات ایران محسوب می‌شود، رشد کرد و به تحصیل خود در رشته روان پزشکی ادامه داد. عمده‌ی فعالیت‌های قلمی ساعدی درحوزه نمایش نامه نویسی است و به همراه تنی چند هم چون بیضایی، رادی و نصیریان پیش زمینه‌ی تئاتر را بینان نهادند. او که در ابتدا به عنوان نمایشنامه‌نویسی چیره دست (با نام مستعار گوهر مراد) شهرت یافته بود،‌ با نگارش داستان‌های زیبایی چون "گدا"، "دو برادر" و "آرامش در حضور دیگران"، جایگاه خود را به عنوان یکی از خلاق‌ترین داستان‌نویسان ایران نیز تثبیت کرد. آثار او دستمایه‌ برخی از بهترین فیلم‌های بلند سینمای ایران قرار گرفته است، که از جمله‌ آنها می‌توان فیلم‌های گاو ساخته‌ داریوش مهرجویی (1348)، آرامش در حضور دیگران ساخته‌ ناصر تقوایی (1349) و "دایره‌ مینا" ساخته‌ داریوش مهرجویی (1353) را نام برد.ساعدی در دهه‌ی 60 از ایران خارج به فرانسه رفت. غلامحسین ساعدی در روز شنبه 2 آذر 1364 در پاریس درگذشت ( به علت خون‌ریزی دستگاه گوارش) و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده‌شد.

آثار:

داستان ها:

مرغ انجیر، خانه‌های شهر ری، گدا، عزاداران بیل، دندیل، واهمه‌های بینام و نشان، ترس و لرز، توپ، شب نشینی با شکوه، گور وگهواره

 نمایشنامه و فیلمنامه:

لیلاج، قاصدک‌ها، کار با فکها در سنگر، شان فریبک، کلاته گل، عروسی، ده لال بازی، انتظار، بهترین بابای دنیا ، چوب بهدستان ورزیل، پنج نمایشنامه از انقلاب مشروطیت، خانه روشنی، دیکته و زوایه، فصل گستاخی، پرواربندان، وای بر مغلوب، چشم در برابر چشم، عاقبت قلمفرسایی، آی با کلاه، جانشین ،ماه عسل و ماه نمی‌شنویم 

منابع: ویکی پدیا، بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان، دانشنامه رشد