تقی مدرسی

تقی مدرسی در 18 مهر ۱۳۱۱ در شهر تهران زاده شد. دوره ابتدایی را در دبستان ناصر خسرو و عنصری گذراند؛ در همین سال ها بود که وی پدرش را از دست داد. در سال ۱۳۳2 تحصیل در رشته پزشکی در دانشگاه تهران را آغاز کرد و هم زمان با آن برای کمک به مخارج تحصیل به صورت پاره وقت در بانک ملی کار می کرد. رمان "یکلیا و تنهایى او"  در سال (۱۳۳۴) چاپ شد که هر چند اولین تجربه اش بود اما او را به عنوان چهره اى شاخص در ادبیات آن سال های ایران معرفى کرد و در همان سال برنده جایزه ادبی سخن شد.

در سال ۱۳۳8 تحصیلات دانشگاهی اش را در دانشگاه تهران به پایان رسانید  و در سپس به قصد ادامه تحصیل به آمریکا رفت؛ مدت کوتاهی دوره دستیاری در رشته آسیب شناسی(پاتولوژی) را آغاز کرد ولی در سال ۱۳۴0 برای گذراندن رزیدنتی در رشته روانپزشکی به دانشگاه دوک در کارولینای شمالی رفت و ادامه تحصیلاتش را در دانشگاه مک گیل در مونترال کانادا پی گرفت و در سال ۱۳۴۶ در دانشگاه مریلند در بالتیمور استخدام شد.در همین سال ها (۱۳۴۳) بود که وی با آن تیلور نویسنده و زبان شناس آمریکایى ازدواج کرد. وی در  اردیبهشت ماه ۱۳۷۶ در شهر بالتیمور در ایالت مریلند در سن ۶۵ سالگی بر اثر بیماری سرطان درگذشت.

آثار: یکلیا و تنهایى او، شریفجان شریفجان، کتاب آدم هاى غایب، آداب زیارت

منابع: گفتگو با تقی مدرسی (زندگی و آثار و برنامه های تقی مدرسی) در نشریه کلک (قابل دسترسی در پایگاه تخصصی مجلات نور)، ویکی پدیا

                                                                                                               

مجدالدین میرفخرایی (گلچین گیلانی)

مجدالدین میرفخرایی(متخلص به گلچین گیلانی) در سال 1288 در شهر رشت زاده شد، خانواده اش از بزرگان و سرشناسان گیلان و رشت بودند. وی دوره ابتدایی را در رشت گذرانید و پس از پایان این دوره به تهران آمد و ابتدا در مدرسه سیروس و سپس در شعبه ادبی دبیرستان دارالفنون نام نوشت. در همین دوران تعداد قابل توجهی از اشعار او به سبک قدیم و در قالب های قصیده، غزل و قطعه در مجله ارمغان و فروغ به چاپ رسید. ایشان سپس به دارالمعلمین عالی وارد شد و در ادبیات، فلسفه و علوم تربیتی لیسانس گرفت و پس از فارغ التحصیلی در آزمون اعزام دانشجو به اروپا پذیرفته شد و رهسپار انگلستان شد.(سال 1312 ه.ش)  پس از پایان دوره زبان آموزی ابتدا به تحصیل در رشته ی ادبیات پرداخت ولی مدتی نگذشت که از تحصیل در ادبیات دست کشید و به رشته ی پزشکی پرداخت. با شروع جنگ جهانی دولت ایران همه ی دانشجویان اعزامی را فراخواند ولی گلچین هم چنان در لندن ماند و به دلیل نرسیدن پول از ایران به کارهایی چون گویندگی در رادیو و راننده آمبولانس و ... پرداخت تا اینکه بعد از پایان جنگ جهانی توانست در رشته عفونی و بیماری های گرمسیری تخصص بگیرد. دکتر میر فخرایی در لندن به طبابت اشتغال داشت و در خیابان معروف هارلی استریت نیز مطبی داشت و علاوه بر آن مدت زیادی سِمت مشاورت طبی سفارت انگلستان را بر عهده داشت.

از آثارش سه مجموعه ی شعر، "گلی برای تو"؛ "مهر و کین"، و "نهفته" یا "نهضت"، که در ۱۹۴۸ م در لندن به چاپ رسید؛ شعر باران(باز باران با ترانه... با گهر های فراوان...)  او یکی از معروفترین شعرهایش است، او اولین شاعر نوپردازی است که شعرش به کتاب‌های دوره ی ابتدائی راه یافت.

زندگی گلچین پس از شصت و سه بهار در آبان 1351 ه.ش در لندن به پایان رسید.(ظاهراً به دلیل سرطان خون)

منابع:گلچین گیلانی در قلمرو زندگی و شعر- کامیار عابدی- مجله ادبیات و زبان ها؛ زمستان 1371؛ شماره 31(قابل دسترسی در پایگاه مجلات تخصصی نور)؛ ویکی پدیا

                                                                                                            

شعر باز باران در ادامه مطلب...

قاسم غنی

دکتر قاسم غنی در سال 1272 شمسی در سبزوار به دنیا آمد. پدرش میرزا عبدالغنی از ملاکان بزرگ منطقه بود. قاسم غنی تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در مکتب‌خانه طی کرد و در سن 12 سالگی بعد از فوت پدرش، توسط دایی خود به مدرسه دارالفنون فرستاده شد سپس برای ادامه تحصیل رهسپار لبنان شد و در مدرسه سن‌ ژوزف بیروت علاوه بر آموختن زبان انگلیسی و عربی مقدمات طب را نیز طی کرد و وارد کالج آمریکایی شد و در سال 1299 دوره دانشکده پزشکی را به پایان رساند. مدتی در مشهد و سبزوار به طبابت پرداخت. در ۱۳۱۴ استاد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد. وی در دوره­های دهم، یازدهم، دوازدهم و سیزدهم از طرف مردم مشهد نماینده مجلس شورای ملی و یک­بار وزیر فرهنگ و یکبار وزیر بهداری شد. مدتی نیز سفیر ایران در کشورهای ترکیه و مصر بود. با محمد قزوینی در تصحیح دیوان حافظ و با محمدعلی فروغی در تصحیح رباعیات خیام همکاری کرد.

دکتر غنی در ۱۳۳۱ در سان فرانسیسکو درگذشت و در نزدیکی همان شهر مدفون است.

منابع: دوران (پایگاه جامع تاریخ معاصر ایران)، ویکی پدیا، کتابخانه تخصصی ادبیات