اروین د. یالوم

اروین دیوید یالوم در سال ۱۹۳۱ در واشنگتن به دنیا آمد، پدرو مادر او مدت کوتاهی بعد از جنگ جهانی اول از روسیه به آمریکا مهاجرت کرده بودند. اروین یهودی بود و به گفته خودش آن موقع‌ها در دهه 40 یهودی‌ها دوست داشتند یا بچه شان مثل خودشان تاجر شود یا مثل همسالانشان پزشک. او می‌دانست که تخصص روان پزشکی به حرف‌های تولستوی و داستایوفسکی شبیه‌تر است و برای همین پزشکی خواند. غرق شدن در کتاب‌های آکادمیک پزشکی ذوق قصه گویی‌اش را برای مدتی کور کرد اما به محض شروع کار روان پزشکی دوباره حسش بیدار شد.

 او ابتدا در دانشگاه جرج واشنگتن و سپس در سال ۱۹۵۲ در دانشگاه بوستون در رشته پزشکی به تحصیل پرداخت و در سال ۱۹۶۰  در رشته روانپزشکی از دانشگاه جانز هاپکینز  فارغ التحصیل شد و بعد از گذراندن دو سال خدمت سربازی، در سال ۱۹۶۳ استاد دانشگاه استنفورد شد. در همین دانشگاه بود که الگوی روانشناسی هستی گرا یا اگزیستانسیال را پایه گذاری کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی تالیف کرده است و هم چند رمان موفق دارد. او جایزه انجمن روانپزشکی آمریکا را در سال ۲۰۰۲ دریافت کرد، اما بیشتر به عنوان نویسنده رمان‌های روانشناختی، به ویژه رمان مشهور وقتی نیچه گریست شهرت دارد.

منابع: وبسایت شخصی اروین د. یالوم، ویکی پدیا ، همشهری جوان ( متن کامل آن در ادامه مطلب)

                                                                                                 

تقی مدرسی

تقی مدرسی در 18 مهر ۱۳۱۱ در شهر تهران زاده شد. دوره ابتدایی را در دبستان ناصر خسرو و عنصری گذراند؛ در همین سال ها بود که وی پدرش را از دست داد. در سال ۱۳۳2 تحصیل در رشته پزشکی در دانشگاه تهران را آغاز کرد و هم زمان با آن برای کمک به مخارج تحصیل به صورت پاره وقت در بانک ملی کار می کرد. رمان "یکلیا و تنهایى او"  در سال (۱۳۳۴) چاپ شد که هر چند اولین تجربه اش بود اما او را به عنوان چهره اى شاخص در ادبیات آن سال های ایران معرفى کرد و در همان سال برنده جایزه ادبی سخن شد.

در سال ۱۳۳8 تحصیلات دانشگاهی اش را در دانشگاه تهران به پایان رسانید  و در سپس به قصد ادامه تحصیل به آمریکا رفت؛ مدت کوتاهی دوره دستیاری در رشته آسیب شناسی(پاتولوژی) را آغاز کرد ولی در سال ۱۳۴0 برای گذراندن رزیدنتی در رشته روانپزشکی به دانشگاه دوک در کارولینای شمالی رفت و ادامه تحصیلاتش را در دانشگاه مک گیل در مونترال کانادا پی گرفت و در سال ۱۳۴۶ در دانشگاه مریلند در بالتیمور استخدام شد.در همین سال ها (۱۳۴۳) بود که وی با آن تیلور نویسنده و زبان شناس آمریکایى ازدواج کرد. وی در  اردیبهشت ماه ۱۳۷۶ در شهر بالتیمور در ایالت مریلند در سن ۶۵ سالگی بر اثر بیماری سرطان درگذشت.

آثار: یکلیا و تنهایى او، شریفجان شریفجان، کتاب آدم هاى غایب، آداب زیارت

منابع: گفتگو با تقی مدرسی (زندگی و آثار و برنامه های تقی مدرسی) در نشریه کلک (قابل دسترسی در پایگاه تخصصی مجلات نور)، ویکی پدیا

                                                                                                               

غلامحسین ساعدی

غلامحسین ساعدی  دربیست و چهارم دیماه سال 1314  درتبریز به دنیا آمد، در خانواده‌ای کارمند و به قول خودش اندکی بدحال. در مرداد 1332 هنگام کودتای 28 مرداد وارد دانشکده‌ی پزشکی تبریز شد و در اواخر سال‌های دانشکده فعالیت هنری و ادبی خود را مجدانه پیگیری کرد. ساعدی در دهه‌ی 40 که دوره‌ای خاص در ادبیات ایران محسوب می‌شود، رشد کرد و به تحصیل خود در رشته روان پزشکی ادامه داد. عمده‌ی فعالیت‌های قلمی ساعدی درحوزه نمایش نامه نویسی است و به همراه تنی چند هم چون بیضایی، رادی و نصیریان پیش زمینه‌ی تئاتر را بینان نهادند. او که در ابتدا به عنوان نمایشنامه‌نویسی چیره دست (با نام مستعار گوهر مراد) شهرت یافته بود،‌ با نگارش داستان‌های زیبایی چون "گدا"، "دو برادر" و "آرامش در حضور دیگران"، جایگاه خود را به عنوان یکی از خلاق‌ترین داستان‌نویسان ایران نیز تثبیت کرد. آثار او دستمایه‌ برخی از بهترین فیلم‌های بلند سینمای ایران قرار گرفته است، که از جمله‌ آنها می‌توان فیلم‌های گاو ساخته‌ داریوش مهرجویی (1348)، آرامش در حضور دیگران ساخته‌ ناصر تقوایی (1349) و "دایره‌ مینا" ساخته‌ داریوش مهرجویی (1353) را نام برد.ساعدی در دهه‌ی 60 از ایران خارج به فرانسه رفت. غلامحسین ساعدی در روز شنبه 2 آذر 1364 در پاریس درگذشت ( به علت خون‌ریزی دستگاه گوارش) و در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت به خاک سپرده‌شد.

آثار:

داستان ها:

مرغ انجیر، خانه‌های شهر ری، گدا، عزاداران بیل، دندیل، واهمه‌های بینام و نشان، ترس و لرز، توپ، شب نشینی با شکوه، گور وگهواره

 نمایشنامه و فیلمنامه:

لیلاج، قاصدک‌ها، کار با فکها در سنگر، شان فریبک، کلاته گل، عروسی، ده لال بازی، انتظار، بهترین بابای دنیا ، چوب بهدستان ورزیل، پنج نمایشنامه از انقلاب مشروطیت، خانه روشنی، دیکته و زوایه، فصل گستاخی، پرواربندان، وای بر مغلوب، چشم در برابر چشم، عاقبت قلمفرسایی، آی با کلاه، جانشین ،ماه عسل و ماه نمی‌شنویم 

منابع: ویکی پدیا، بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان، دانشنامه رشد