بهرام صادقی

بهرام صادقی (اسم مستعار: صهبا مقداری که درهم ریخته نامش بود )  18 دی‌ماه 1315  در نجف‌آباد اصفهان چشم به جهان گشود و تحصیلات ابتدایی را در نجف آباد به پایان برد و دیپلم را در اصفهان گرفت او سپس تحصیلاتش را در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران ادامه داد هر چند بعد ها به طور پراکنده طبابت کرد. صادقی از سن بیست سالگی هم‌زمان با تحصیل در رشته پزشکی، داستان‌هایش را در مجله‌های ادبی چون سخن، صدف، فردوسی، کیهان هفته، جنگ اصفهان، جهان‌ نو و جنگ فلک‌ افلاک منتشر می‌کرد. صادقی داستان های اصلی خود را در سال های 41 - 1335  نوشت و به عنوان درخشانترین داستان نویس دهه سی شناخته شد. وی ملکوت، تنها داستان بلندش، را در بیست و پنج سالگی منتشر کرد. مجموعه داستان سنگر و قمقمه‌های خالی، داستان بلند ملکوت و چند داستان کوتاه پراکنده، کل آثار او را تشکیل می‌دهند. همین دو کتاب چاپ شده آن‌قدر بود که او را از بزرگ‌ترین داستان نویسان معاصر ایران و صاحب سبکی پیشرو بدانند به شهادت نقدها و تحلیل هایی که منتقدان و صاحب نظران نوشته اند، کتاب ملکوت را بعد از رمان بوف کور صادق هدایت باید در زمره دومین رمان ذهنی و مدرن داستان ایرانی دانست.

بهرام صادقی درنهایت در آذرماه ۱۳۶۳ به دلیل ایست قلبی در تهران از دنیا رفت.

منابع: بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان، بانک اطلاعات نشریات (به نقل از روزنامه اعتماد)، سایت دیباچه